ΕΨΙΛΟΝ Elevsis 2023

Περί Συντήρησης

Αν θεωρήσουμε τον χρόνο εξωυποκειμενικά υπαρκτό, μας φαίνεται πως η Φύση μεταβάλλεται κατά το πέρασμά του.  Μοιάζει  ωστόσο αυτή η αλλαγή της να φοβίζει τους ανθρώπους∙ όσων μάλιστα τη ζωή κάπως απειλεί, την αποκαλούν φθορά.

Με ποιούς τρόπους επιτελείται η μάχη έναντι της φθοράς;

Στον τομέα των τροφίμων,  χρησιμοποιούνται τεχνικές που επιβραδύνουν την ανάπτυξη μικρο-οργανισμών (μείωση θερμοκρασίας, απομάκρυνση οξυγόνου,  μείωση pH, τροποποίηση συσκευασίας, μείωση δράσης νερού, προσθήκη συντηρητικών,  έλεγχος μικροδομής). Στο πεδίο των κατασκευασμάτων, πολεμούμε την συνθήκη αλλαγής (οξείδωση, λέρωμα, διάβρωση, μούχλα). Στο τομέα της σωματικής μας υπόστασης, υποβοηθούμε ότι διαφοροπείται από το υγιώς σφριγηλό  (γυμναστική,  διατροφή, παρεμβάσεις αισθητικής, φάρμακα, ένδυση, διακόσμηση). Στο πεδίο των εμπειριών, αποζητούμε το «απολιθωμένο»  βίωμα μέσω των αρχείων (μουσεία, άλμπουμ εικόνων,  ταινιοθήκες, βιβλιοθήκες). Στο πεδίο του ανήκειν,  επιδιώκουμε συσχετισμό με την παράδοση, τα έθιμα, τις συνήθειες, τις ρίζες ( γιορτές, κοινωνικοί  δεσμοί, λαογραφία).

Το φωτογραφικό μέσο, ικανή γέφυρα (με το  παρελθόν)  και εν δυνάμει λύτρωση  (με το σταμάτημα της αλλαγής)  έχει την ικανότητα άραγε να παρα-τηρήσει κάτι από τα παραπάνω, εντείνοντας την αίσθηση της αλλαγής αυτής;  Ή ακόμα καλύτερα, μπορεί να μας συμφιλιώσει άραγε με την ύπαρξη της αλλαγής, με το να την συν-τηρήσει (δηλαδή να εμπλακεί προσθέτοντας κάτι στην τήρηση).  Η έστω απλά να επιτελέσει αυτό που έτσι κι αλλιώς κάνει: να τηρήσει, να δει δηλαδή, αυτά που ο άνθρωπος  προσπαθεί να μην βλέπει.